Onze ploeg heeft de eerste BK-medaille beet. Bij de junioren bekroonde Yentl zijn goede benen met een knappe tweede plaats. ‘Onverwacht’, vertelde hij met de zilveren medaille om zijn nek.
‘Vooraf hoopte ik om op dat podium te staan en dat is gelukt. Tweede was het maximum. Tegen Toon Vandebosch was vandaag niets te beginnen. Vooral op de technische stukken maakten hij het verschil. In de beginfase kon ik dat nog goedmaken in de loopstroken, maar in de volgende reeks bochten was hij weer weg.’
Uiteindelijk moest hij zich nog reppen voor het zilver. ‘Kielich kwam in de slotronde plots terug uit de achtergrond en hij trok meteen door. Alle zeilen heb ik moeten bijzetten om hem te kunnen volgen. Maar hij maakte een slippertje en zo kon ik de tweede plaats grijpen.’
Bijna stonden er twee Lions op het podium. Een ontzettend sterke Arne reed lange tijd samen met Yentl in de achtervolging, maar in de slotronde zakte hij terug naar een vierde plek. ‘Ik kon niet meer door de krampen’, klonk hij.
‘Op twee ronden van het einde reed ik met een te zware versnelling op de brug en verkrampten mijn spieren compleet. Na zo’n wedstrijd had ik graag op dat podium gestaan. Al is een vierde plaats ook mooi. En een beetje onverwacht. Maar ik ben een kampioenschapsrenner.’
Andreas ging van start met podiumambities, maar in de eerste bocht zag hij die al in rook opgaan en moest hij achteraf tevreden zijn met een tiende plek. ‘Iemand viel achter mij in mijn derailleur’, mopperde hij.
‘De fiets was kapot en ik moest lopen richting de materiaalpost. Ik maakte heel snel plaatsen goed, al waren de verschillen toen al gemaakt. Ik had goede benen. Goed genoeg om mee te doen voor het podium en dat maakt de ontgoocheling nog groter.’
