Dik veertig minuten voor zijn harde smak, was het Toon die in de eerste ronde uitpakte met een knalstart. Hij nam meteen tien seconden voorsprong, maar nadien kwam wereldkampioen Van Aert onder stoom en hij ging al snel op en over onze Europese kampioen.
Nadien richtte Toon zijn vizier op een podiumstek en het was in die strijd dat op drie ronden van het einde het onheil gebeurde. ‘Ik hoorde hem vallen en nadien roepen van de pijn’, vertelt Tom, die op dat moment net voor Toon uitreed. ‘En ik kan u vertellen: als je op zo’n manier iemand hoort roepen, dan is het meestal niet goed.’
En dat was het ook niet. Toon stapte uit de wedstrijd en vertrok meteen richting het ziekenhuis. Men vreest een sleutelbeenbreuk of een schouderblessure en daarmee het einde van zijn seizoen. Afwachten wat de eerste onderzoeken zeggen, maar verdere info volgt later.
Ondertussen reed een beresterke Tom verbeten richting een prachtige derde podiumstek. ‘Ik had nog tweede kunnen worden, maar in de laatste ronden maakte ik een fout en was Meisen weg. Toch ben ik heel blij met deze podiumplaats. Eindelijk, zeg maar. De laatste vier Wereldbekermanches ben ik altijd net naast het podium gesukkeld. Dat wilde ik vandaag niet weer laten gebeuren en het is me gelukt.’
‘Of ik nu hoop op een ijzig WK? Op bevroren omlopen kom ik inderdaad sneller in de picture, maar Van Aert of Van der Poel kunnen overal winnen. Of er nu tien meter sneeuw of vijf meter modder ligt, zij kunnen overal presteren. Het zal moeilijk zijn om in hun buurt te komen. Ik hoef dus geen druk voor het WK.’
In de top tien waren het trouwens leeuwen troef. Lars finishte op plek acht, Jim op een negende plaats en Corné bolde binnen als tiende. Daan eindigde op plek 24. Maar uiteraard hadden we er wat graag nog een zesde man tussen zien staan..
