Fleur doet haar wedstrijdverhaal: “Mijn start verliep niet vlekkeloos. Een kopgroep van drie vormde zich met Yara Kastelijn, Inge van der Heijden en Ceylin Alvarado. Daarop moest ik achtervolgen. Ik verloor de moed niet en reed op eigen tempo weer naar Yara, die ik achter mij kon laten.”
“Dan kwam Ceylin zwaar ten val. Zo schoof ik op naar de tweede plek in de wedstrijd. Helaas was Inge dan al buiten schot en eindigde ik als tweede.”
Beloning na moeilijke periode
De zilveren medaille komt voor Fleur als een mooie beloning na een moeilijke periode. In de Superprestigewedstrijd in Diegem eind december kwam de renster uit Beilen uitgeput over de finishlijn. “In Diegem was ik helemaal ziek” aldus Fleur. “Daarop hebben we besloten om enkele dagen volledige rust in te lassen alvorens de training te hervatten. Afgelopen weekend reed ik een lokale trainingswedstrijd om de reiskilometers te beperken.”
Familie supportert
Die aanpak zonder wedstrijden en verre verplaatsingen wierp zaterdag in Surhuisterveen zijn vruchten af. “Door die ziekte doet deze medaille extra veel deugd. Bovendien geeft mijn prestatie ook vertrouwen voor de komende belangrijke wedstrijden. Zo vertrek ik vrijdag richting Nommay om er de leiderstrui in de Wereldbeker bij de beloften te verdedigen. Natuurlijk is er begin februari ook het wereldkampioenschap in eigen land.”
“Het is leuk om met Hoogerheide en Valkenburg de komende weken nog wedstrijden in eigen land te betwisten. Ik geniet vooral van de aanwezigheid van mijn familie.”
“Corné en Lars kunnen verrassen”
Morgen strijden de mannen elite om de felbegeerde titel in Surhuisterveen. “Corné Van Kessel won al tweemaal op dit parcours, dus ik acht hem niet kansloos. Ik heb ook gehoord dat Lars Van der Haar weer goed bezig is. In principe is Van der Poel ongenaakbaar, maar Corné of Lars kunnen altijd verrassen. Ik zal in ieder geval voor de buis zitten. Zo kan ik tegelijkertijd ook mijn Belgische ploegmaats aanmoedigen op hun nationaal kampioenschap.”
Foto: Bart Hazen
