Alsof onze jonge leeuwen hun WK-spook wilden achterlaten, gingen ze als speren van start. Quinten, Thijs en Nicolas snelden als eerste drie het veld in en sloegen meteen een mooie kloof. Quinten toonde zich de sterkste na een solo in de laatste anderhalve ronde. Thijs fietste in eigen streek als tweede over de finish, terwijl Nicolas in de slotronde Iserbyt nog voor moest laten gaan en als vierde binnenbolde.
‘Op revanche van het afgelopen WK’, was hij na afloop duidelijk. ‘Ik voelde me vandaag ontzettend goed. Op de lange rechte stukken heb ik telkens het verschil gemaakt, want in de technische passages reed iedereen even snel.’
‘Uiteindelijk win ik met een kloof van tien seconden. En op dit parcours is dat toch een serieus gat. Jammer dat ik dit gevoel niet had op het WK. Misschien heb ik een week te laat gepiekt. Maar dat kan gebeuren. Wij zijn geen machines, hé.’
Achter de rug van de Europees kampioen reed Thijs naar een knappe tweede plaats. ‘De sterkste heeft gewonnen’, zei hij eerlijk. ‘Quinten was enorm sterk. Op de rechte stukken realiseerde hij ongelofelijk hoog tempo. In de technische stukken won ik wel een beetje terug, maar hem bijbenen was niet mogelijk. In het slot moest ik nog alles uit de kast halen om Iserbyt af te houden. Het was een hele cross à bloc.’
Bijna stonden er drie leeuwen op het podium. Een hele wedstrijd probeerde Nicolas het tempo van zijn ploegmaats te volgen, maar dat moest hij op het einde bekopen met één plek verlies. Toch stelde hij met zijn vierde plek een mooie tweede plek in het eindklassement veilig.